بررسی میزان روی ( zinc ) موجود در سرم زنان دارای سابقه سقط مکرر خودبخودی

زمینه و هدف: سقط مکرر خودبخودی به 3 یا بیشتر از 3 شکست در حاملگی اطلاق می شود که معمولا قبل از هفته بیستم بارداری به نسبت 300 / 1 در زنان باردار اتفاق می افتد. عوامل مختلفی چون فاکتور های ژنتیکی، مشکلات آناتومیک رحم، هورمون های اندوکرین، عوامل محیطی و عوامل ایمونولوژیک می توانند در ایجاد این عارضه دخیل باشند. از جمله عواملی که در بارداری تاثیر بسزایی داشته و ممکن است کمبود آنها موجب اثرات نا مطلوب بر روی جنین و ایجاد شکست در بارداری و سقط جنین گردد، کمبود عناصر ضروری و کمیاب مثل عنصر روی (zinc) می باشد. با توجه به این که این عنصر هم در روند رشد سلولی جنین و هم در عملکرد سلولهای سیستم ایمنی مادر دخالت دارد، بنابراین کمبود آن ممکن است روند طبیعی بارداری را تحت تاثیر قرار دهد. در این مطالعه با بررسی میزان روی موجود در سرم زنان دارای سابقه سقط مکرر خودبخودی و مقایسه آن با افراد نرمال به اهمیت این عنصر در بارداری خواهیم پرداخت. مواد و روش ها: پس از خونگیری و جدا سازی سرم 243 بیمار دارای سابقه حداقل 3 سقط مکرر خودبخودی و 73 زن سالم به عنوان گروه کنترل و نگهداری آنها در فریزر 20 - درجه سانتی گراد، میزان عنصر روی به روش جذب اتمی اندازه گیری گردید. یافته ها: میزان عنصر روی در زنان دارای سابقه سقط مکرر خودبخودی 43 / 11 ± 13 / 68 و در گروه کنترل ± 82/90 بود که آنالیز های آماری اختلاف معنی داری بین این دو گروه را نشان می دهد 05 / .12/36 p>0 نتیجه گیری: با توجه به تفاوت معنی داری که در میزان روی در سرم بیماران سقط مکرر خودبخودی و زنان نرمال هم سن و سال آنها وجود دارد، ممکن است کمبود روی یکی از عواملی باشد که منجر به سقط در این بیماران می گردد. با مطالعه بیشتر در مورد اثر مکمل روی بر حفظ جنین در این بیماران می توان تاثیر این عنصر در موفقیت بارداری را مورد ارزیابی قرار داد.